maandag 13 april klimmen naar Salatiga

Klaar om te vertrekken

Het heeft een groot deel van de nacht doorgeregend, maar de "kiekens" zaten op kot! Rond 7.40 uur kunnen wij onder een stralende zon vertrekken voor een rit over een geaccidenteerd parcours. Onder begeleiding van een koersdirectrice (eigenaar van het hotel) bezoeken wij eerst de batik- fabriek Merak Manis met ruim 100 werknemers. Hun snelheid en precisie van uitvoering maken indruk!

Tot 10 uur fietsen wij langs het lawaai en de drukte van de ochtendspits. Daarna herademen wij op de rustige wegen van het binnenland. Maar niet voor lang! Rik had een stuk crossparcours in petto met een modderige steile afdaling en een klim Sven Nijs waardig. Niemand bleef op de fiets behalve Jef. Gezien de moeilijkheid van het parcours werd de groep gesplitst. Eerst steile afdaling gevolgd door even steile klimmen daarna hoofdzakelijk bergop door het prachtige Indonesische binnenland. Wat een contrast met de helse drukte van de hoofdwegen.

 

 

Overal ontmoeten we super vriendelijke mensen die altijd weer wuiven, lachen, roepen en ons zelfs van hun middageten laten proeven ondanks hun extreme armoede. (Zo verdienen ze 3.5 euro om een lange dag rijst te planten in de tropische zon.)