Zaterdag 11 april: eerste fietsrit: van Yogyakarta naar de zee en terug

Na enig knutselwerk zijn de MTB fietsen bedrijfsklaar gemaakt. Om 7u30 staan twaalf geoliede fietsen en lichamen klaar voor een tocht van 90 kilometer naar het vissersdorp Parangtritis aan de Indische Oceaan. Zon en 25°C! Het is wel even wennen om links te rijden. Gelukkig is er niet te veel verkeer op zaterdag. Een smal steegje steil bergaf, gevolgd door een dito bergop zorgt voor de eerste moeilijkheden. Een paar kwb’ers slapen nog en vergeten een versnelling lager te schakelen. Iedereen van de fiets en te voet tot boven. Op de eerste helling type ‘Vlaamse Ardennen’ gaat Ivan in de aanval, maar het wordt een ‘chasse patate’. Enkele derailleurs en tandwieltjes slaan over op de hellingen, maar we geraken toch om 10u30 in Parangtritis waar we worden opgewacht door een vertegenwoordigster van de vakbond voor informele werkers en werksters en een vertegenwoordigster van de nieuwe vakbond voor huispersoneel. Zij werken voor minder dan 70 euro per maand.

Ivan koopt een grote vis aan een vissersboot die net het strand opvaart, wellicht om zich te excuseren voor zijn ‘chasse patat’.
Een zware bliksemschicht en donderslag geven het startschot om terug te keren, waarna het lichtjes begint te regenen. Regenvestjes zijn te warm en dus iedereen nat bij 26°C. Maar dat is veel beter dan 35°C met zon. De wegen zijn even goed als de sfeer in de groep, enige minpunt zijn de vele giftige rookpluimen van plastic- en afvalverbranding langs de weg.